یادداشت 48ام- صبا 

پنجره باز ! 
    دنیا .. دور .. 

 همیشه فک می کردم فقط تو فیلماس که ممکنه آدم پاش بره رو پوست موز و پخ زمین بشه ! اعتراف می کنم صحنه شدید اکشن بود !  

 می گویند باران می آید .. اما من نمی بینم .. زیر چتری از تردید می گذرم ! 

 به شرافت نداشته ام سوگند دودر نمی کردم کلاس های تربیت بدنی را هرگز، اگر شنا می آموختنم به جای بدمینتون آنجا!  

 دریغا شبنم دریا ندیده من ! .. آسمان برهنه .. باد خواب و .. آدمی تنهاست ! 

 یاد بگیر وقتی گند می زنی به زندگیت اونقد شجاعت داشته باشی که یقه خودتو بگیری نه پاچه خدا رو ! یاد بگیر ! عبرت بگیر !  

 دریغا مسیر مستقیم .. میان بر بی راه و بی هودگی!
او که جهانش از جسارت یکی پشه ی کور کوچک تر است
هرگز لذت عبور از راه های نا آشنا را نخواهد چشید
سرپیچی کن پروانه ی خوش نشین یکی نسترن .. سرپیچی کن !

پ.ن : هی کلاغه ! من عاشق جاده ای ام که توش یه دشستویی هم پیدا نمی شه و تو اتوبوسش هم فیلم هندی می ذارن اما ته اش خونه اس !